W systemach żywności na bazie oleju lub tłuszczu papryka nadaje kolor od pomarańczowo-czerwonego do czerwono-pomarańczowego, dokładny odcień oleożywicy zależy od warunków uprawy i zbioru, warunków przechowywania / czyszczenia, metody ekstrakcji i jakości używanego oleju. rozcieńczenie i/lub standaryzacja.

Oleożywica paprykowa jest szeroko stosowana w kiełbasach, jeśli pożądany jest kolor paprykowo-czerwony.Oleożywica nie jest barwnikiem per se, ale głównym powodem wprowadzenia jest nadający kolor kiełbasom.Dostępnych jest kilka rodzajów lub jakości oleożywic paprykowych, a ich stężenia wahają się od 20 000 do 160 000 jednostek koloru (CU).Generalnie im lepsza jakość oleożywicy, tym dłużej kolor utrzymuje się w produktach mięsnych.Barwa uzyskiwana z oleożywicy paprykowej w produktach takich jak świeże kiełbasy nie jest stabilna i z biegiem czasu, zwłaszcza w połączeniu z wysoką temperaturą przechowywania produktu, kolor zaczyna blaknąć, aż do całkowitego zaniku.

Nadmiar oleożywicy paprykowej dodany do gotowanej kiełbasy powoduje lekki odcień żółtego produktu gotowanego.Częstym problemem w przypadku premiksów do wędlin zawierających oleożywicę paprykową, które są sprzedawane w krajach tropikalnych i subtropikalnych, gdzie premiksy wędliniarskie dość często są przechowywane w gorących warunkach przez kilka miesięcy, jest to, że blaknięcie koloru papryki można zaobserwować w stosunkowo krótkim czasie. krótki czas w premiksie.Blaknięcie koloru papryki w premiksie kiełbasianym, w zależności od temperatury przechowywania, może nastąpić w ciągu 1-2 miesięcy, ale może być opóźnione przez dodanie np. ekstraktu z rozmarynu do oleożywicy paprykowej na poziomie około 0,05%.Atrakcyjny i autentyczny kolor paprykowo-czerwony można uzyskać w produktach takich jak świeże kiełbasy lub burgery, dodając około 0,1-0,3 g 40 000 CU oleożywicy na kilogram produktu.