Stewia to nazwa rodzajowa i obejmuje szerszy obszar od rośliny do ekstraktu.

Ogólnie rzecz biorąc, oczyszczony ekstrakt z liści stewii zawiera 95% lub większą czystość SG, jak wspomniano w przeglądzie bezpieczeństwa przeprowadzonym przez JEFCA w 2008 r., który jest wspierany przez kilka agencji regulacyjnych, w tym FDA i Komisję Europejską.JEFCA (2010) zatwierdził dziewięć SG, w tym stewiozyd, rebaudiozydy (A, B, C, D i F), stewiolbiozyd, rubozozyd i dulkozyd A.

Z drugiej strony, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) ogłosił w 2010 r. literę E wyznaczoną dla SG jako E960. E960 jest obecnie używany do specyfikacji dodatku do żywności w UE i każdego preparatu, który zawiera SG z nie mniej niż 95% czystość 10 (jeden dodatkowy SG powyżej to Reb E) na bazie wysuszonej.Przepisy dalej określają stosowanie stewiozydu i/lub preparatu(ów) rebaudiozydu nawet na poziomie 75% lub wyższym.

W Chinach ekstrakt ze stewii jest regulowany zgodnie ze standardami GB2760-2014 glikozydu stewiolowego, wspomniano, że wiele produktów może używać stewii do dawki 10 g/kg dla produktu herbacianego, a dawka dla Smakowanego mleka sfermentowanego wynosi 0,2 g/kg. może być również stosowany w następujących produktach: Konserwy owocowe, Piekarnia / smażone orzechy i nasiona, Cukierki, Galaretki, przyprawy itp.,

Kilka agencji regulacyjnych, w tym Komitet Naukowy ds. Dodatków do Żywności w latach 1984-1999, JEFCA w latach 2000-10 i EFSA (2010-15) określiły SG jako związek słodzący, a dwie ostatnie agencje zgłosiły zalecenie stosowania SG jako 4 mg/kg ciała jako dzienne spożycie na osobę w ciągu dnia.Rebaudiozyd M o czystości co najmniej 95% został również zatwierdzony w 2014 roku przez FDA (Prakash i Chaturvedula, 2016).Pomimo długiej historii S. rebaudiana w Japonii i Paragwaju, wiele krajów zaakceptowało stewię jako dodatek do żywności po uwzględnieniu różnych aspektów zdrowotnych (Tabela 4.2).